Έχουν συμβεί πολλά εδώ. Αισθάνομαι εναλλακτικά εντάξει και ένοχος για το να μην το blogging περισσότερο γι ‘αυτό. Υποθέτω ότι αισθάνομαι ότι στο τρίτο έτος που πολλά από αυτά που κάνουμε έχουν ήδη τεκμηριωθεί. Δεν κάνει τα θαύματα να μεγαλώνουν λιγότερο εκπληκτικά ούτε τη δέσμευση εκείνων που μας βοηθούν λιγότερο νόημα. Απλώς σημαίνει ότι είμαι κουρασμένος να τρέχω στον υπολογιστή κάθε εβδομάδα. Έχω διατηρήσει τη ροή μας στο Facebook και οι αναγνώστες ελπίδας θα μας ακολουθήσουν εκεί. Και υπήρξαν πολλές νέες εξελίξεις και διαφορές φέτος από το τελευταίο. Θα υπάρχει πάντα. Ευχαριστώ την παγκόσμια φρίκη.
Όπως μοιράστηκα τον Μάρτιο, αυτή τη σεζόν προσπαθούμε το χέρι μας στην καλλιέργεια νεαρού τζίντζερ. (Εδώ είναι ένας σύνδεσμος προς την ανάρτησή μου για το εργαστήριο που παρακολούθησα να μάθω πώς να αναπτύξω αυτή την τροπική ρίζα που προέρχεται από την Ασία στο Κεντρικό Οχάιο.) Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος που βλέπω πώς πηγαίνει αυτό και μέχρι στιγμής φαίνεται καλό.
Μετά από περίπου έξι εβδομάδες κοιτάζοντας ένα δίσκο γεμάτο εδάφη, τα κτύπημα τελικά αναπτύχθηκαν.
Το ανοιχτό κιτρινωπό μέρος μεταξύ του ριζώματος στην παλάμη μου και του φυτού που πυροβολεί την κορυφή είναι νεαρή τζίντζερ. Σε λίγους μήνες, αν όλα πάνε όπως είχε προγραμματιστεί, θα είναι μεγαλύτερο και ροζ και τόσο νόστιμο!
Αφού έτρεξε στον Ιωσήφ στην αγορά και έλαβα κάποια συμβουλή της τελευταίας στιγμής, έβαλα τα λάχανα σε ένα κρεβάτι που παίρνει μέρος του ήλιου. Ελπίζω να τους κρατήσω αρκετά υγρό για να τα κάνω πολύ καλά εδώ. Δεν έχετε κανένα φόβο, θα είμαι σίγουρος ότι θα δημοσιεύσω αυτά τα αποτελέσματα εδώ.
